Segundo unha tablilla situaca a carón do icono cun resumo histórico da imaxe, a cuna deste cadro foi a illa de Creta, no mar Exeo. Un mercader sustrae o icono dunha igrexa, escondeo entre a súa equipaxe e embarca rumbo a outras terras. Durante a travesía chégalles unha tembestade e os pasaxeiros encoméndanse a deus e á virxe. A lenda conta que o mar recuperou a calma e a pasaxe arribou a porto seguro.
Pouco despois, o mercader chega a Roma co cadro e tras algunhas resistencias da familia, o icono pasa a ocupar un lugar preferente na igrexa de s Mateo, rexentada polos agustinos. A igrexa era un templo menor entre as grandes basílicas de san Xoan de Letrán en santa María a maior. Alí permanece a imaxe do perpetuo socorro durante trecentos anos.
En 1855 constrúese a igrexa de san Alfonso, nos terreos onde estivese a antiga de san Mateo. Conseguen que a imaxe de nosa señora do perpetuo socorro vaia para esta igrexa retornando ó emprazamento enode estivera por máis de tres séculos. Onde ocupa o centro do ábside.
María do perpetuo socorro é unha icona bizantina, unha imaxe representativa da virxe da pasión. A iterpretación xeral é clara. Or arcanxos Gabriel en Muguel presentan a Xesús os símbolos da súa pasión futura. Ó comtemplar esta dramática visión, o neno, na súa condición humana asústase, estremécese e vusca socorro nos brazos da nai agarrándose con forza á man de María. O susto e o movemento están expresasdos pola contorsión das pernas, o repregue do manto e a sandalia desprendida.
A súa devoción exténdese por todo o mundo xa que lle profesan grande admiración os misioneiros. É patrona de Haití, onde os misineiros Redentoristas lle adicaron un santuario en Béle-Aire, cerca de Puerto Príncipe.
Festa
A súa festividade celébrase o 27 de xuño.
No hay comentarios:
Publicar un comentario