San Sebastián foi soldado do exército romano e do emperador Diocleciano, quen descoñecendo que era cristián chegou a nombralo xefe da primeira corte da garda pretoriana imperial.
Naceu en Narbona (Francia) ano 256, pero educouse en Milán. Cumpría coa disciplina militar, pero non participaba nos sacrificios de idolatría. Como bo cristián exercitaba o apostolado entre os seus compañeiros, visitaba e alentaba ós cristiáns encarcelados por motivos relixiosas. Foi denunciado ó emperador Maximiano, que o obrigou a escoller entre ser soldado seu ou seguir a Cristo.
O santo escolleu a milicia de Cristo. Decepcionado, o emperador ameazouno de morte pero Sebastián mantivose firme na fé. Enfurecido Maximiano condenouno a morrer aseteado. Os soldados do emperador levárono ó estadio, desnudárono, atárono a un poste e lanzáronlle unha choiva de frechas dándoo por morto. Porén, seus amigos, ó velo ainda con vida, levárono á casa dunha nobre cristián chamada Irene que o mantivo con vida e o curou das feridas ata quedar restablecido.
Recomendáronlle ausentarse de Roma pero Sebastián negouse. Presentouse ante o emperador e recriminoulle a persecución dos cristiáns. Maximiano mandouno azoutar ata que morrera e desta vez os soldaron cumpriron sen erros a mision e tiraron o corpo nun lodazal de onde foi recollido polos cristiáns que o enterraron nun cemiterio subterráneo da Via Apia romana, hoxe coñecido como catacumba de san Sebastián. Morreu no ano 288.
Culto.
O culto a san Sebastián é moi antigo, é invocado contra a peste e os inimigos da relixión. Chámaselle o apolo cristián porque é dos máis representados no arte en xeral. A súa festividade celébrase o 20 de xaneiro.
No hay comentarios:
Publicar un comentario